Kahvenin 40 yıl hatırı vardır sözü nereden gelir merak ettiniz mi? Vaktiyle İstanbul’da Yemiş İskelesi’n de kahvecilik yapan ve başından türlü maceralar geçtikten sonra âma düşen bir adamdan naklen Üsküdarlı halk şairi Vasıf, ondan da naklen Reşad Ekrem şöyle kaydediyor; Bu adamın “Bir gün kahvehanesine bir yeniçeri gelip, – Hey arkadaş!. Hep müşterilerine birer kahve yap, lakin şu kâfire yapma, demiş. Kâfir dediği de bir köşede oturup nargile içen bir Rum gemi kaptanı imiş. Âma hiç şüphesiz ki o zaman gözü açık, birer kahve yapıp vermiş. En sonra da iki kahve yapıp, – Kaptan, biz de seninle içelim!.. diye Rum müşterinin yanına oturmuş. Yeniçeri, – Heeyy!.. Ben sana o kafire kahve yapma diye tenbih etmedim mi? deyince kahveci de, – Kaptana yaptığım kahve senden değil, ocaktandır ağa!.. cevabını vermiş. Aradan zaman geçmiş. Sisam adasında büyük bir isyan baş göstermiş. Kahveci de yeniçeri ocağında kayıtlı asker olduğu için adaya sevk edilmiş. Askerin arasında şuyû bulduğuna göre Sisam’da asi olan Rumlar, ele geçirdikleri Türk esirleri bir meydanda müzayede ile satarlar, arttırıp alan da hemen boğazlayıp kesermiş. Müzayede ile esir satmaktan kasıtları da, isyan hareketini beslemek için bir nevi yardım toplamakmış. Gün gelmiş, Yemiş İskelesi’nin kahvecisi de Rumların eline esir düşmüş ve diğer esirlerle birlikte o meydanda satışa çıkarılmış. İstekliler kaç kişi ise karşılarına dizilmişler, bekleşirlermiş. O sırada tepeden tırnağa silahlı bir Rum gelmiş. Bunları gözden geçirdikten sonra bir iskemleye oturmuş. Müzayede de başlamış. İlk, bir paradan başlarlarmış. Bir anda beş paraya, on paraya kadar çıkarmış. Sıra kahveciye gelince iskemlede oturan o silahlı adam yekden, – Beş kuruş!.. diye bağırmış. Arttıran olmayınca da esiri alıp bir muhafız nezareti altında şehirden çıkarmış. Zavallı kahveci, “Beni beş kuruşa aldığına göre kim bilir ne gibi işkencelerle öldürecek!?..” diye düşünürken, ıssız bir yerde o silahlı Rum, – Korkma, demiş, sen beni tanımadın ama ben seni tanıdım. Hani bir yeniçeri bana hakaret ettiği zaman sen onu dinlemeyip bana kahve ikram eden Yemiş İskelesi’ndeki kahveci değil misin? diyerek kucaklaşıp öpüşmüşler. (İstanbul Ansiklopedisi V, 2808) yapmış olduğu güzel bir hareket, zaman sonra yine karşısına güzel bir hareket olarak karşısına çıkmış. İşin özü bu şekilde anlatılır.

Aslında yapılan bir iyiliğin karşılıksız kalmaması muhakkak. Duruma sadece cinsimiz açısından bakmamak gerekir. Her canlıya yapılan/yapılacak bir iyilik elbette karşılıksız kalmayacaktır. Eminim ki, bu duruma hepimizin inancı tamdır. Olaya tam tersi olarak da bakabiliriz. Yapacağımız kötü bir hareket, elbette dönüp dolaşıp bizlerin karşısına çıkacaktır. Herşey olaylara nasıl insancıl baktığımıza, yaklaştığımıza, düşündüğümüze bağlı.

Elbette hayatın koşturması içerisinde, ev, iş, sosyal hayat, trafik çilesi vs....farkında olmadan bireysel olarak çıkar amaçlı yanlış hamlelerimiz olabilir. Yukarıdaki hikayeyi hayatımızın her anına uyarlayabiliriz. Hedeflerimiz, dostluklarımız, arkadaşlıklarımız çıkar amaçlı değil, çakır amaçlı olsun ki, zaman geçtikçe meyvelerini yiyelim. Bu konuda fahri kainat efendimiz (sav) in buyurduğu gibi; "Nimete kavuşmuş olanlardan, tevazu gösterene ve kendini hep kusurlu bilene, helalden kazanıp, hayırlı yerde sarf edene, fıkıh bilgileri ile hikmeti [tasavvufu] birleştirene, helale harama dikkat edene, fakirlere acıyana, işlerini Allah rızası için yapana, huyu güzel olana, kimseye kötülük yapmayana, ilmi ile amel edene ve malının fazlasını dağıtıp, lafının fazlasını saklayana müjdeler olsun." [Taberani] hareket edip yada hareket etmeye çalışır isek, kahve durumunu hatırlamaya gerek kalmaz.

Kırk yıl hatırı geçici olan değil, ömürlük hatırı olan kahveler içmeye...

Saygı ve sevgilerimle...